Geboorteverhaal Conor-Joe
Op donderdag 23 januari 2020 gaat mijn wekker om 05:10 uur. Vandaag is de dag dat ik voor het eerst een geboorte via een keizersnede mag fotograferen. Spannend, leuk, mooi, nieuw... ik heb er zin in! Om iets na half 6 in de ochtend stap ik in de auto en kom ik kom 06:15 uur aan in het WKZ in Utrecht. Ik zoek naar de afdeling waar ik moet zijn, "een zwangere vrouw met een rood kruisje". Ik bekijk de plaatjes bij de lift, check! Zwangere vrouw met rood kruisje, 2e verdieping. Ik vraag of vader en moeder al op de kamer zijn en ik word er heen gebracht.
Floor ligt in het bed en papa Dennis zit op de grote stoel er naast. We kletsen, we lachen wat, en maken grapjes om te tijd te doden. Ondertussen wordt er een mooi hartfilmpje van de baby gemaakt. Ook die is er klaar voor! Floor is ruim 39 weken zwanger van hun 2e kindje, een zoon, ze hebben al een dochter van 2.
Hun zoon zal met een keizersnede gehaald worden, hij ligt in stuit en hun eerste kindje is uiteindelijk ook met een keizersnede gehaald. Daarnaast heeft hun zoon een omphalocèle, ook wel een open buikje genoemd. De buikwand is in de zwangerschap niet goed dicht gegaan en een deel van de organen steken dan door de navel naar buiten. Gelukkig was op de echo's al duidelijk dat het vrij klein was en dus gaan we van het beste uit. Het maakt het wel extra spannend hoe het straks na de bevalling zal gaan. Ze weten dat hun zoon zal worden opgenomen op de NICU en daar voorlopig even zal blijven. Ook zal hij een operatie ondergaan om zijn buikje te herstellen.
Rond 08:00 uur is het zo ver, we worden opgehaald om naar de OK te gaan. Floor vind het allemaal best spannend, vooral naar de ruggenprik kijkt ze niet uit. Dennis en ik krijgen een "mooie" blauwe overal aan, een mondkapje en onze schoenen worden voorzien van slofjes. Helemaal ingepakt gaan we de operatiekamer in. Floor krijgt de ruggenprik en vertrekt geen spier, bikkel! Ze doet het zelfs lachend ;-)! Papa krijgt een plekje op een kruk naast het hoofdeinde van het bed. Ik krijg ook een plekje toegewezen, aan het voeteneinde heb ik vrij zicht en mag ik alles vast gaan leggen. Het is bloedheet, vooral met de mondkapje op. Ik krijg een opstapje zodat ik alles goed kan zien, ideaal als je maar 164 cm bent haha!
De operatie begint. De buikwand wordt open gemaakt, vervolgens de buikspieren en daarna verschijnt er een mooie ronde "bal" de baarmoeder! Ik kijk vol bewondering mee hoe dit proces verloopt. Een hoop handen en armen versperren het zicht maar ik sta met mijn camera in de aanslag om de eerste beelden van de baby op te vangen. EEN VOETJE! In mijn enthousiasme zeg ik het hardop! En nog een voetje!! Ik beleef het door de zoeker van mij camera en klik er op los. Beide voetjes worden stevig beetgepakt en langzaam verschijnt er een lijfje. En dan is daar het hoofdje! Een nieuw mensje is geboren ik maak daarna snel een foto van de klok, 08:31 uur de baby is 1 minuut ervoor geboren om precies 08:30 uur.
Ik blijf zoeken naar goede momentjes om vast te leggen en ondertussen wordt de baby geshowd aan papa en mama die door het venstertje van het operatiedoek meekijken. Daarna wordt hij meegenomen in het kamertje ernaast en van top tot teen nagekeken. Om alles goed steriel te houden i.v.m. zijn buikje wordt hij een in plastic zakje gedaan, zijn hoofdje steekt erboven uit.
Ik loop met papa mee naar het kamertje waar hij wordt nagekeken. Conor-Joe zo heet hij zegt papa trots. Hij doet het fantastisch en laat alles rustig gebeuren. Het duurt even voor hij zijn paarse kleurtje kwijt raakt maar de artsen zijn meteen erg tevreden over zijn conditie en de navelstreng waar dus een deel van zijn ingewanden in zit. Het is klein en ziet er goed uit. Na alle checks mag papa zijn zoon aan mama gaan showen.
Ik maak nog even foto's van de placenta en na een half uurtje zijn we klaar om naar de NICU te vertrekken. Mama wordt ondertussen verder geholpen en zal daarna naar de uitslaapkamer gaan.
Op de nicu krijgt Conor-Joe nog de nodige checks en wordt de navelstreng mooi en stevig ingepakt door de kinderarts. Rond 10:00 uur is Floor klaar en wordt ze met bed en al naast haar zoon gelegd op de NICU. De kinderarts is zo tevreden dat hij verteld dat Conor-Joe al vanmiddag geopereerd zal worden. Fantastisch nieuws voor papa en mama want hoe eerder dat gedaan is hoe sneller de kleine man aan zijn herstel kan werken en ze lekker naar huis kunnen.
Ik maak nog wat foto's van hun drietjes samen en dan is het tijd om ze alleen te gaan laten. We nemen afscheid om om 11:30 uur ben ik weer thuis. Bizar hoe anders dit is in vergelijking met een "normale" bevalling... geen uren lange weeën vastleggen, niet stand-by staan, geen intieme momenten met gedimde lichten...
Ik ben super blij dat ik ook deze kant van bevallen nu heb kunnen meemaken en vastleggen. Juist omdat het allemaal minder romatisch is zijn de foto's wel heel belangrijk voor de ouders, je krijgt er toch maar weinig van mee als je zo plat ligt achter een operatiedoek.
Uiteindelijk telt maar 1 ding, en dat is dat je je kindje gezond en wel in je armen krijgt. En of ik daar nu uren lang voor naast een bed moet staan of ik ben in een paar uurtjes weer thuis zoals deze keer, het blijft onwijs bijzonder om erbij te mogen zijn.
Lieve Floor en Dennis, bedankt dat ik dit voor jullie mocht vastleggen én ook mag delen! Ik hoop dat jullie kleine Conor-Joe snel mee naar huis mogen nemen en wens jullie gezin alle liefde van de wereld toe!
Conor-Joe
23-01-2020
3205 gram
