Geboorteverhaal Nev
Mama Valeska is de 41 weken al gepasseerd, ze heeft het zwaar. Ze kan nog amper slapen, en een kleuter die ook aandacht nodig heeft. Maar van de baby nog geen teken, zelfs niet na een strippoging.
Met 41+2 barst het dan toch ineens in alle hevigheid los ’s nachts. Meteen met flinke weeën. Zo rond 6 uur krijg ik een belletje van papa Don, ik ben meteen klaarwakker. Hij zegt dat ik wel deze kant op kan gaan komen maar ik hoor Valeska vanuit de douche roepen dat ik nog wel even kan wachten. Het is een dik uur rijden naar deze bevalling dus ik besluit toch vast te gaan. Ik ben liever te vroeg dan te laat! Even snel onder de douche, en dan spring ik in de auto.
Iets na 07:30 uur kom ik aan. De verloskundige is er al en het bevallingsbad wordt gevuld met warm water. Ik zie meteen dat het heftige weeën zijn, Valeska heeft het echt zwaar. Ik pak mijn camera en Valeska gaat het warme bad in.
Ze zit op haar knieën en hangt over de rand van het bad. Ze heeft in beide handen een kam. Tijdens een wee knijpt ze er hard in om afleiding te hebben tijdens de pijnlijke weeën. Haar handpalmen zitten vol deukjes, het lijkt pijnlijk maar voor haar werkt het fijn zo. Na een tijdje gaat de verloskundige toucheren, 7 cm. De moed zakt haar even in de schoenen, “ik houd dit echt niet lang meer vol”.
We proberen haar er doorheen te helpen met peptalk en koude washandjes. Don zorgt zelfs voor een ventilator op haar gezicht omdat ze het zo warm heeft.
Rond 09:30 uur wordt er een poging gedaan de vliezen te breken, zodat het misschien net even wat sneller zou gaan allemaal. Maar om deze te breken moet Valeska op haar rug gaan liggen en dat is bijna geen doen. Ze houdt het even kort vol maar de poging om de vliezen te breken mislukt.De baby doet het verder prima en dus laten we het zo. Langzaam vordert de ontsluiting.
Om 10:45 uur wordt het haar echt te veel, ze is helemaal op en wil echt pijnstilling. Ze wil graag naar het ziekenhuis. De kraamzorg die inmiddels ook was gearriveerd helpt haar samen met Don uit het bad. Op het bed in de woonkamer wordt er toch nog een poging gedaan om de vliezen te breken, en met succes deze keer!
Ze zit op 9 cm en er zit nog een vervelend randje in de weg waardoor ze nog niet kan persen.
Maar de koek is op, ze wil echt naar het ziekenhuis. Terwijl de verloskundige en ik alles inpakken en de auto's klaarmaken helpen Don en de kraamhulp haar met aankleden. Maar het aankleden is eigenlijk niet te doen. Zoveel pijn, ze kan amper bewegen. Er moeten knopen worden doorgehakt want er komt zometeen wel een baby aan.
Van de badkamer beneden toch weer terug naar het bed in de woonkamer. Valeska is blij dat ze weer ligt en de verloskundige geeft aan dat de baby het prima doet en met een flinke peptalk overtuigen we haar dat ze deze baby hier op de wereld kan zetten.
Het is 11:30 uur als de verloskundige aangeeft dat ze mag gaan persen.
Valeska zet een knop om en geeft alles. Don steunt haar bij het hoofdeinde en ik zit klaar voor HET moment. Tijdens de persmomenten zien we het hoofdje steeds iets verder komen. Ze heeft zelfs nog de kracht om even zelf met haar handen het hoofdje te voelen. Na nog 1 flinke perswee komt er een prachtige bolletje met haar tevoorschijn. Het hoofdje staat.
Na even op adem komen is ze klaar voor de laatste perswee en dan wordt om 11:51 uur hun zoontje geboren! Met een prachtige lange navelstreng wordt hij op de borst bij mama gelegd. Nev is zijn naam. (uitgesproken als Niev op zijn engels).
De tranen komen en iedereen is zo opgelucht en blij. Gewoon thuis geboren, zoals ze voor ogen hadden.
Wat een bikkel is deze mama. Ze verliest behoorlijk wat bloed en Nev blijkt ook een flinke baby met een nog flinkere placenta.
Maar alles is onder controle gelukkig.
Na enige tijd staan opa en oma voor de deur met hun andere zoontje van 5. Jayce mag eindelijk zijn broertje komen ontmoeten na al die maanden wachten. Hij mag zelfs de navelstreng doorknippen en helpen met alle babycontroles. Een apetrotse papa en mama kijken toe hoe ze nu ineens 2 zonen hebben.
Met een camera vol prachtig beeldmateriaal rij ik in de middag voldaan naar huis.
Super blij dat alles zo goed is gegaan en ook dat ik er bij mocht en kon zijn.
Blijft toch elke keer een speciale ervaring.
Lieve Valeska, Don en Jayce,
Ik wens jullie onwijs veel liefde en geluk toe
met jullie prachtige gezin van vier.
Nev
21-01-2022
11:51 uur
4340 gram
